اگر ما پیش گویی های موجود درباره رخ دادن اتفاقی در سال 2012 را بپذیریم با یک سوال عمده روبرو خواهیم بود :

 در روز 22 دسامبر 2012 یعنی یک روز پس از این اتفاق چه روی خواهد داد؟

آیا کسی زنده خواهد ماند ، تا چه رسد به باز سازی؟

21 دسامبر 2012 روزی که طبق پیش گویی فرهنگهای مختلف از هزاران سال قبل پایان همه چیز خواهد بود.روزی که جهان به ویرانه ای سوزان تبدیل می شود و در فاجعه نهایی از بین می رود.

برخی بر این باورند که طوفانهای خورشیدی سیاره ما را نابود خواهد کرد ، برق قطع خواهد شد و حتی یک عصر جدید یخی آغاز خواهد گردید.

اگر این فرضیه را بپذیریم که شکل کنونی زندگی بر روی زمین به پایان خواهد رسید در سال 2013 چه در انتظار ما خواهد بود؟

اگر جهان در انتظار فاجعه ای در سال 2012 باشد در این صورت جان سالم به در بردن از این فاجعه بسیار مشکل به نظر می رسد.

آتشفشانها فوران خواهند کرد ، خاکستر آنها زمین را احاطه می کند و حداقل سی تا چهل سال در آسمان باقی خواهد ماند ، در نتیجه نور خورشید تقریبا از بین خواهد رفت و اینگونه به نظر می رسد که اوضاع در عصر حجر بسیار بهتر از این زمان بوده است چون در عصر حجر حداقل نور خورشید وجود داشته است. در این صورت غذا ، آفتاب ، برق و هیچ امکاناتی وجود نخواهد داشت ، هیچ چیز.

عواقب یک فاجعه جهانی این است که درصد بسیار کمی از جمعیت باقی می مانند و باید به زحمت منابع کمی را که باقی مانده است بدست بیاورند، باز ماندگان باید بتوانند غذا ، اسلحه و ملزومات مورد نیاز را ذخیره کنند تا بتوانند به زندگی ادامه دهند و جهان را باز سازی کنند.

پژوپشگران می گویند پس از این فاجعه امن ترین مکان برای سکونت مجدد منطقه ای است که دور از شهر ها قرار دارد ، مناطقی دور از سواحل ، دور از نیروگاه های هسته ای و در ارتفاعات دست کم 1800 متری.

دانشمندان چند مکان را پیدا کرده اند که از نظر آنها ممکن است در آن زمان کمتر آسیب ببینند که عبارت اند از:  مالاوی ، مراکش ، اتیوپی ، ماداگاسکار و مکانهای دور از آتشفشانها.

اما چرا باید آنقدر از سطح دریا بالا بود؟

 آلودگی ناشی از امواج منابع و مناطق پر جمعیت را نابود می کند ، چاه های نفت ، انبار های سوخت ، تانکها و کارخانه های شیمیایی همه را آب می گیرد، آب شور و سمی زمینهای کشاورزی را نابود می سازد و به همین دلیل برای زندگی و کشاورزی به مناطق مرتفع و دور از مناطق سیل زده نیاز داریم.

تنها امید ما در روز پایانی پناهگاهی است که در گوشه ای از جهان ساخته شده است و ممکن است یک مورد از نیازهای ما را برآورده سازد.

کسانی که فکر می کنند ذخیره ملزومات و انتخاب محل مناسب برای بقای انسان کافی نیست اکنون به یک مدل جدید چشم دوخته اند.

 در 480 کیلومتری شمال نروژ در عمق یکصد و سی متری یک کوه منجمد پناه گاهی منحصر به فرد احداث شده است.

 یکی از کارهایی که برای مقابله با فاجعه سال 2012 انجام می شود ساخت انبار غله روز رستاخیز است. این انبار غیر قابل نفوذ بوده و نسبت به همه چیز از فوران آتشفشانی گرفته تا انفجار هسته ای مقاومت دارد.

در این انبار متخصصین ژنتیک ، پژوهشگران و دانشمندان ، بهترین غلات ممکن را ذخیره می کنند تا اگر روزی اتفاقی بیافتد باز ماندگان بتوانند دوباره این گیاهان را بکارند و یک جامعه کشاورزی جدید تشکیل دهند.

در سال 2008 عملیات ساخت انبار جهانی غله آغاز شد. این انبار که یک بیمه 9 میلیون دلاری در مقابل نابودی گیاهان کره زمین بر اثر فجایع به شمار می رود گنجایش چهار میلیون و پاصد هزار نمونه مختلف بذر یا مجموعا دو میلیارد دانه را دارد . این دانه ها از سراسر جهان جمع آوری شده اند و تقریبا تمامی انواع محصولات مهم جهان را شامل می شوند . در اصل این انبار غله به نوعی یک کشتی نوح کوچک محسوب می شود.

                                                 کارگران در حال احداث انبار

                               نمایی شماتیک از انبار روز رستاخیز

                                                       انبار غله روز رستاخیز

متولیان این پروژه می گویند اگر باز ماندگان فاجعه احتمالی بتوانند خود را به این انبار برسانند، این دانه ها و کاشت آنها بقای آنها را تضمین خواهد کرد.

اما همه متقاعد نشده اند که این انبار بتواند در مقابل فاجعه 2012 مقاومت کند.

دانشمندان معتقدند در روز فاجعه 2012 ارتفاع امواج به دو کیلومتر خواهد رسید و چنین موجی همه چیز را نابود خواهد کرد. هیچ چیزی باقی نخواهد ماند و در این صورت این انبار برای بوجود آوردن یک تمدن جدید به ما کمک نمی کند. برخی ازاین منتقدین معتقدند که ساخت این انبار فقط پول هدر دادن است.

با نزدیک شدن به پایان سال 2012 بسیاری بر این باورند که تمرکز بر روی این تاریخ تنها زایده ی سوء تفسیر و هیجان بی مورد است. اما برخی دیگر معتقدند پیش گویی های باستان در رویدادهای امروزه آشکار شده اند و نشانه های مشهودی از یک اتفاق قریب الوقوع دارند .از نظر آنان یک پیش گویی واحد توسط فرهنگ های مختلف که کیلومتر ها و قرن ها از هم فاصله دارند تصادفی نیست.

زمان به سرعت پیش می رود و ما در انتظار بیست و یکم دسامبر 2012 هستیم. ما بر این باوریم که آن روز نیز سپیده دم را خواهد دید همچنان که میلیونها روز پیش از آن را دیده بود ، اما هیچ کس نمی داند که صبح روز بیست و یکم دسامبر چگونه خواهد بود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: